تعهدی بزرگ برای تغییر یک زندگی
«اگر در این شهر کودکی هست که کانون گرم خانواده– حتی برای چند ماه – می تواند ناجی آینده‌اش باشد، میزبانی او مسئولیتی است که من آگاهانه برای بهبود جامعه و نیز رشد و به‌هم‌پیوستگی بیشتر خانواده‌ام بر عهده می گیرم».
این خلاصه ایده درخشانی بود که ۱۷۰ سال پیش، مسیری نو در حمایت از کودکان بی‌سرپرست گشود؛ ایده و طرحی که هم به تقویت سلامت روان کودکان می‌انجامد و هم با متحد کردن خانواده برای هدفی ارزشمند و مقدس، به تقویت بنیان آن کمک می‌کند؛ به همین دلیل امروز در تمام کشورهای توسعه یافته دنیا به سنتی رایج تبدیل شده است.
تراژدی زندگی بدون خانواده
همه ما اهمیتِ داشتن خانواده را درک می کنیم، اما فهم عمق فاجعه محرومیت از آن برای کسی که از فرصت زندگی در خانواده بهره‌مند بوده، ناممکن است.
شواهد و مطالعات علمی متعدد نشان می‌دهند سپری کردن ایام کودکی بدون تجربه آغوش گرم خانواده، اغلب قصه زندگی فرد را به تراژدی تبدیل می‌سازد.
غفلت و آزار هیجانی کودکان – که حتی در بهترین شکل زندگی موسسه‌ای نیز احتمال رخداد آن هست – می‌تواند تا پنجاه درصد سلول‌های دستگاه عصبی را دچار بدکارکردی کند.
علاوه بر این، اگر بعد از مواجهه با تجارب استرس‌زای طولانی مدت، از استرس کودک با مراقبت ایمن در محیط آرام‌بخش خانواده کاسته نشود و تنش ناشی از چنین وضعیتی تسکین نیابد، بخش‌هایی از ساختار مغز تخریب می‌شود و عملکرد آن مختل خواهد شد.
تجربه مورد مراقبت قرارگرفتن، موجب ایمن شدن کودکان به لحاظ روانی می شود و به دنبال تجربه ایمنی، مدارهای اکتشافی در مغز شروع به فعالیت می‌کنند و کودک آماده کنکاش، کنجکاوی و یادگیری می‌شود.
طرح میزبان، تکیه گاهی موقت با تاثیرِ مثبتِ ماندگار!
طرح میزبان یک تصمیم مجزا و متفاوت از فرزندخواندگی دائمی است و لازمه آن داشتن نگرش و شرایط ذهنی متفاوت با فرزندپذیری دائمی است.
در این طرح نقش والد- فرزندی برای بزرگسالان و کودک در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه بزرگسالان مراقبینی هستند که مسئولیت هدایت و مراقبت از کودک را با دقت به عهده گرفته‌اند.
در حقیقت، حتی اگر خانواده تنها سه ماه میزبان یک کودک باشد، تاثیر مثبتی بر تمام دوران زندگی او خواهد گذاشت؛ زیرا کودکی که مهربانی و مراقبت را ولو به شکل موقت تجربه کرده‌است، می‌داند در سرزمین رنج‌ها جزیره‌ای وجود دارد به نام امنیت که می‌تواند و ممکن است به آن دست پیدا کند. بنابراین مفهوم خانواده در ذهن وی از یک پدیده دوردست و ناممکن و آرزویی محال، به مفهومی ملموس تبدیل می‌شود که می‌تواند شکل دهنده اهدافی سالم باشد.
موقت بودن این طرح، ایجاد مشکل نمی‌کند؟
بله! اما مشکلی که با مسائل بغرنج زندگی موسسه‌ای قابل مقایسه نیست!
به طور خلاصه باید گفت وقتی انتخاب پیش‌رو برای یک کودک، زندگی در مؤسسه یا مهمان شدن در یک خانواده است، پرمنفعت‌ترین انتخاب، زندگی در خانواده‌ای است که میزبانی کودک را پذیرفته و برای این اقدام به خوبی آموزش دیده است.
مهم‌ترین پرسشی که از سوی خانواده‌های متقاضی درباره طرح میزبان شنیده می‌شود، نگرانی برای دلبستگی کودک به خانواده و صدمات احتمالی هنگام جدایی از خانواده میزبان است. حتی گاهی خروج کودک از خانواده میزبان با فسخ فرزندخواندگی مقایسه می‌شود که به هیچ وجه صحیح نیست.
اما پاسخ کامل و دقیق به این سوال و دیگر چالش‌ها و ابهامات، در یک مطلب نمی‌گنجد، به همین دلیل اگر کنجکاو هستید در این خصوص بیشتر بدانید، می‌توانید با مؤسسه رامونا تماس بگیرید.