فرزندخواندگی وکودک نیازمند درمان

عبارت کودک نیازمند درمان، دامنۀ بزرگی از کودکان با شرایط گوناگون را در برمی‌گیرد. این عبارت معنای روشنی ندارد و ممکن است باعث ایجاد سوءتفاهم بشود. در تعریف‌های فعلی، کودک نیازمند درمان به کودکانی اطلاق می‌شود که مبتلا به یک بیماری هستند که ممکن است نیازمند انجام اقدامات درمانی خاصی از سوی والدین فرزندپذیر باشد. دامنۀ این مشکلات از وضعیت‌‎های طبی غیرقابل درمان مانند HIV مثبت بودن کودک تا مشکلات قابل حلی مثل شکاف کام یا موضوعات ساده‌تر گسترده است.

وقتی مادر یا زوج متقاضی فرزندپذیری، تقاضای پذیرش کودک نیازمند درمان را مطرح می‌کند، معمولاً روند اداری به سرعت بیشتری پیش می‌رود و زمان انتظار والدین کوتاه‌تر می‌شود. اما سؤالی که والدین را به خود مشغول می‌کند این است که این تصمیم، انتخاب خوبی برای آنها هست یا نه.

یکی از راه‌های پاسخ گرفتن این سوال، گفتگو با سایر والدین فرزندپذیری است که یک کودک نیازمند درمان را به فرزندخواندگی پذیرفته‌اند. به این ترتیب می‌توانید زنده و مستقیم با چالش‌های این تصمیم آشنا بشوید و با سنجش توانایی روحی، جسمی و مالی خانواده‌تان در این‌باره تصمیم بگیرید.

یک مادر فرزندپذیر در این باره می‌گوید:

پسرم مبتلا به سندرم داون و اتیسم بود. ابتدای کار، واقعاً ترسناک بود؛ ما به دنیایی پا گذاشته بودیم که هیچ چیز از آن نمی‌دانستیم. وقتی به فرزندم نگاه می‌کنم، بچه‌ای می‌بینم مثل همه بچه‌های دیگر که نیازمند خانواده هستند و نیاز دارند که دوست داشته بشوند. فکر می‌کنم که خوشبخت هستم، چون زندگی‌ام و روشی که زندگی‌ام را سپری می‌کنم، دوست دارم.

مادری دیگر معتقد است:

وقتی درباره پذیرش کودک نیازمند درمان با ما صحبت کردند، شروع به مطالعه درباره موضوع کردیم. ما دربارۀ همۀ ابعاد فرزندخواندگی، به جز این یک موضوع، مطالعه کرده بودیم. برای درک بهتر بیماری با یک متخصص اطفال صحبت کردیم. دختر ما آلبینیسم یا زالی دارد. همسرم با این موضوع مشکلی نداشت اما پذیرش آن برای من سخت بود. وقتی دخترم به خانه آمد، من شروع به صحبت با دوستی کردم که فرزندان او هم آلبینیسم داشتند. او تبدیل به منبع الهام من شد. اطلاعاتی زیادی به من داد و باعث شد با وضعیت طبی دخترم احساس راحتی بکنم.

پدرخانواده‌ای که در آن فرزند زیستی اول نیازمند درمان بوده است، می‌گوید:

با خودم فکر کردم که ما تجربه زیادی برای دکتر رفتن و طی کردن فرایندهای درمانی داریم و این روند برای ما آشنا است. چه کسی بهتر از ما که تجربه این کار را داریم می‌تواند یک کودک نیازمند درمان را به فرزندخواندگی بپذیرد؟

آگاهی از نوع بیماری یا وضعیت کودک اهمیت زیادی دارد. والدین با دانستن نوع بیماری می‌توانند درباره پیش‌آگهی آن، یعنی روند آتی و احتمال درمان، آگاهی کافی به دست بیاورند و توان روانی، جسمی و مالی خود برای طی کردن این مسیر را بسنجند. توان افراد در همراهی با یک کودک بیمار با یکدیگر متفاوت است، درحالیکه برخی از والدین کودک HIV مثبت را به فرزندخواندگی می‌پذیرند، دیگران فقط توان روانشناختی و جسمانی پذیرش کودک با بیماری قابل درمان را در خود می‌بینند. هر دوی این تصمیم‌ها در صورتی که از روی آگاهی گرفته شده باشد، نتیجه مطلوبی در پی خواهد داشت.

مساله آخر، شبکه حمایتی است که به شکل‌های گوناگون در دسترس والدین قرار دارد. برخورد و میزان حمایت ارایه شده از سوی خانواده، دوستان و خویشاوندانِ هر یک از زوجین ممکن است اثر زیادی در کیفیت فرزندپروری و سلامت روانی و جسمانی خانواده فرزندپذیر داشته باشد. اگر به واسطه نوع وضعیت کودک، چالش بزرگی پیش رو دارید، بهتر است اول میزان کارآمدی شبکه حمایتی اطراف خود را شناسایی کنید. تحمل فشار از چند سو، ولو به مدت کوتاه، نیازمند داشتن برنامه قبلی و مدیریت کردن روابط است.

برای برخی از بیماری‌ها یا اختلالات، شبکه‌های حمایت اجتماعی رسمی و ثبت شده نیز وجود دارد. سازمان‌های مردم نهاد و انجمن‌های گوناگون برای حمایت از مبتلایان به انواع بیماری‌ها مانند صرع، دیابت، سرطان، سندرم نقص سیستم ایمنی بدن و … وجود دارند که با یک جستجوی ساده در اینترنت می‎توانید به آنها دسترسی پیدا کنید.

پذیرش کودک نیازمند درمان، یک عنوان بزرگ و طولانی دارد، اما گاه، والدین با پا گذاشتن دراین مسیر متوجه می‌شوند که با یک یا چند اقدام پزشکی ساده می‌توانند طی مدت زمانی کوتاه، عشق بزرگی بسازند و کودک را دارای پدر و مادری مهربان و خود را دارای فرزندی دوست داشتنی کنند و در پایان مثل آخر قصه‌ها، تا آخر عمر در کنار هم به خوبی و خوشی زندگی کنند. از پرس و جو دربارۀ آن نترسید؛ دانستن همیشه برای گرفتن تصمیم‌های بهتر به انسان کمک می‌کند.